Każdy dostępny na rynku produkt żywnościowy ma jasno określoną datę ważności. Przy czym trzeba tu rozróżnić dwa pojęcia, datę minimalnej trwałości oraz termin przydatności do spożycia. Data minimalnej trwałości to nic innego jak określenie na opakowaniu „najlepiej spożyć do” lub „najlepiej spożyć przed końcem”. To oznaczenie najczęściej spotyka się na środkach spożywczych tzw. trwałych, na przykład na makaronach, mąkach, kaszach, ale i herbacie, kawie, czy słodyczach. Natomiast termin przydatności do spożycia to oznaczenie „dzień miesiąc rok” umieszczane na środkach spożywczych łatwo psujących się takich jak np. mięso, wyroby wędliniarskie, ryby, produkty mleczne, czy wyroby garmażeryjne.
Trzeba tu doprecyzować, że żywność z grupy środków spożywczych trwałych z oznaczeniem daty minimalnej trwałości może być wykorzystana także po jej upływie. Po wyznaczonym terminie nie ulegają one od razu zepsuciu, a jedynie może zmienić się  np. ich kolor, czy konsystencja.